Verhalen

  Abdullah El-Hag Mijn oom was als goochelaar al op jonge leeftijd begonnen. Van wat ik nog weet oefende hij urenlang op de kleine achterplaats van het huis op het Tuinlaantje. Een half leven later reisde hij met zijn Engelse vrouw Margaret en twee kinderen met zijn variété theater Studio 7 door Nederland en Duitsland.  Voor mij was een bezoek aan mijn oom een geweldige gebeurtenis, ik ging met de twee kinderen naar andere exploitanten op de kermis en we zeiden; “Studio 7” en mochten overal gratis in! Oliebollen eten bij tante Bep, de schiettent van ome Toon, de hully gully en het reuzenrad. Eigenlijk was het een armoedig bestaan achter de schermen, dat besefte ik me maar al te goed. Een muffe, oude woonwagen, de Bedford en de Opel Blitz, waar de tent opbouwer Chris soms woonde, twee barzoi honden. Maar het ging om de bühne …  Als de voorstelling begon stond mijn oom parade te maken in zijn smoking en glimmende schoenen, een fenomenaal bon annacheur met soms een boertrekk...

Het was maar een kort stukje lopen naar de Zuid Tangent halte maar desondanks viel het me zwaar. Ik reis zelden met het openbaar vervoer maar omdat de auto de melding “motorstoring laat dit verhelpen” aangaf leek het me verstandiger deze voor de deur te laten staan.  De ramen van het bushokje waar ik in plaatsnam waren geheel beslagen en de mensen om me heen waren allemaal met een mobiel bezig. Gefocust op het kleine scherm met berichten die klaarblijkelijk erg belangrijk waren. De bus arriveerde exact op het tijdstip wat het bord aangaf. Ik checkte wat onwennig in en nam plaats, het zou maar twee haltes zijn.  De loopbrug bij het Spaarne Ziekenhuis Locatie Hoofddorp is ideaal en ik stond een paar minuten later bij Atal Medial, een half uur te vroeg… ik nam plaats in de ruime maar toch wat donkere wachtruimte met, in vrolijke kleuren, bekleedde banken. Telkens werden de namen afgeroepen en twee keer zei ik tevergeefs dat ik een half uur te vroeg was, in hoop dat ik eerder aan ...