Verhalen

Zodra je binnenkwam de verplichte zoen van oma. Dan voelde je de priksnor en wrat je wang, gevolgd door een natte zoen. Ik kon niet wachten tot mijn neefjes er waren, zittend op de bank stil te zijn want de grote mensen zaten achter aan de tafel met koffie. Het tafelkleed was geknoopt, een dikke Perzische kwaliteit die behoorlijk muf rook. De dunne porseleinen koffie kopjes voorzien van bloem motief.   In de smalle koude en bedompte gang zaten we met zijn drieën op de trap ons stierlijk te vervelen terwijl de grote mensen in de warme kamer zaten. Het trapluik opende met een touw in betere dagen. Het was een klein huisje met schuin dak, een klein dakraam voor en achter. Achter het gordijn de goochel attributen van mijn oom, naast de trap de magische kast waar menig assistente was doorgezaagd. Het oude dressoir met de korsetten van oma. De melkglazen bol aan chromen pendel verlichtte de armoede.  De van bordkarton getimmerde kamer waar mijn neef als kind verbleef, donker, zonder...

31 mei 2022 om 07:00 uur liep ik met Huub in het bos toen ik licht in mijn hoofd werd. Om te voorkomen dat ik zou vallen klampte ik me vast aan een blauw bord, ruiterpad. Slechts één tel later kreeg ik de eerste schok van mijn ICD, een flits en een enorme klap op mijn borstkast. Gedachten gingen razendsnel door mijn hoofd, ik mag niet op de grond gaan zitten anders koel ik af en vinden ze me niet. Blijf bij je positieven, hou Huub bij je die volledig in paniek was. Na de 6e schok gaf ik het op en wilde eigenlijk alleen maar dat het over was, mijn leven voorbij. Geen film op het einde die aan je voorbij flitst. Twee dames vonden me, één streelde mijn rug, ze bleven bij me toen ik de 7e schok kreeg, brachten Huub naar huis. Belden 112 …  De angst regeerde en ik het begin kon ik niet naar de plek waar het was gebeurd. Niet meer alleen durven wandelen met Huub. Mensen boden aan om te helpen maar het accepteren van hulp ligt niet zo in mijn aard. Maar van één persoon accepteerde ik het…...