EMDR

31 mei 2022 om 07:00 uur liep ik met Huub in het bos toen ik licht in mijn hoofd werd. Om te voorkomen dat ik zou vallen klampte ik me vast aan een blauw bord, ruiterpad. Slechts één tel later kreeg ik de eerste schok van mijn ICD, een flits en een enorme klap op mijn borstkast. Gedachten gingen razendsnel door mijn hoofd, ik mag niet op de grond gaan zitten anders koel ik af en vinden ze me niet. Blijf bij je positieven, hou Huub bij je die volledig in paniek was. Na de 6e schok gaf ik het op en wilde eigenlijk alleen maar dat het over was, mijn leven voorbij. Geen film op het einde die aan je voorbij flitst. Twee dames vonden me, één streelde mijn rug, ze bleven bij me toen ik de 7e schok kreeg, brachten Huub naar huis. Belden 112 … 

De angst regeerde en ik het begin kon ik niet naar de plek waar het was gebeurd. Niet meer alleen durven wandelen met Huub. Mensen boden aan om te helpen maar het accepteren van hulp ligt niet zo in mijn aard. Maar van één persoon accepteerde ik het…. Ik ben gewend om de dingen alleen te doen. Wel merkte ik dat het me had veranderd, bij elke hartritme overslag stond ik aan het begin van een paniekreactie en moest mezelf tot kalmte manen. Dat lijkt wellicht eenvoudig maar als je dit twee, drie keer per dag hebt vreet het energie en die voorraad is minimaal helaas. Soms vermeed ik het kijken naar de lucht als ik wandelde, niet altijd… soms. 

Na een aantal gesprekken met de cardioloog en mijn super verpleegkundig specialist cardiologie Mandy bleek dat EMDR weleens soelaas kon bieden. Het heeft lang geduurd, ruim één jaar, en twee weken geleden bezocht ik een psychiater zonder koekoek te zijn, althans laten we daar gemakshalve vanuit gaan. 

Ik stapte de centrale hal binnen en ging recht onder de verlichting zitten die ik in 1998 had ontworpen. De psychiater wilde zelf de EMDR doen, waarschijnlijk omdat de agenda van collega’s psychologen erg vol zaten. Ze haalde me op met een vriendelijke lach op haar gezicht… Vandaag de EMDR behandeling en het raakte me diep, overmand door emoties alsof de deksel eraf ging. Ik voelde veel, zelfs de streling over mijn rug. 

Met open dak en zoals ik wel meer pleeg te doen bij belangrijke momenten zette ik van UK nothing to lose op in de auto. Het parkeerterrein af, rechtsaf en rechtdoor bij de verkeerslichten de vrijheid tegemoet. Over de dijk en het schoot me te binnen dat ik nog wat lekkers voor Huub wilde halen bij de dierenwinkel. Ik reed het talud af en zag de, voor mij, bekende bus van de dames die me destijds hebben geholpen. We hebben uitgebreid gesproken en … ik voelde de streling van je hand op mijn rug. Het was ook een traumatische ervaring voor hun geweest, het kwartje had ook de andere kant kunnen uitrollen.