De draadhaar expert

Huub was inmiddels 3 maanden bij me en luisterde steeds slechter. In het bos weigerde hij op het einde van de wandeling naar me toe te komen. Hij wilde spelen, bal of dummy maakte niet uit maar meneer kwam niet voor op commando zodra de brug in zicht kwam. Andere routes, locaties, kort of lang .. hij voelde het als we bij de auto kwamen leek het wel. Snacks mee en zelfs leverworst om hem te verleiden. Thuis constant de aandacht op een negatieve manier opeisen, brillen pakken van de tafel, schoonmaak doekjes  van de aanrecht.. gewoon ondeugend. 

Als je problemen had met een jachthond was er 1 man in Nederland die je kon helpen... een afspraak gemaakt om een proefles te doen. Het was dan weliswaar 1 uur rijden maar dan had je ook wat.. 

Het was koud in december, regende en omdat ik al weinig energie heb in het koude weer lekker warm aangekleed. 

Aangekomen op het drassige terrein stond ik in de modder geparkeerd tussen de Landrovers en Jeeps, mensen in het groen. Daar sta je dan met je cabriolet... Huub ging als een speer richting andere honden en zette de hele boel op stelten. Echt, binnen 5 minuten wist iedereen wie Huub was. Ik zag ook dat ze niet zo gecharmeerd waren van het feit dat Huub niet luisterde maar ja, daar kwam ik voor.. toch? 

De expert begroette me vriendelijk maar die muts en nekwarmer moeten uit zei hij, anders herkent je hond je niet .. ehhhh 

Hij nam Huub aandachtig op en Huub keek hem wat ongeïnteresseerd aan. “Richting bos, we gaan apporteren.. en die jachtlijn daar heb je niks aan” ik kreeg een leren riem met slipketting. De honden hadden allemaal een Teletac om en zaten gedwee in een rij. Ik had het koud en dacht .. wat doe ik hier? Een voor een deden de honden een apport. De dummies kwamen uit een zak en .. ik zag Huub al kijken. Na 5 honden voor ons was het onze beurt.. Huub was er klaar voor, hij had een paar jachtdiploma’s dus wat kon ons gebeuren. Voorrrrr .. en daar ging Huub echter niet richting dummy maar richting tas. Hij pakte de tas en liep triomfantelijk door het bos, zo trots op zichzelf het straalde ervan af. De groep keek zwijgend naar mij... mijn fluitsignaal klonk wel en iedereen hoorde het, behalve Huub. Uiteindelijk kwam Huub .. hij had terloops ook nog de zak met beloningen voor alle honden gepakt en was begonnen zichzelf te belonen.. maar ik had hem aan de riem. 

De expert deed wat oefeningen ik moest steeds bukken waardoor ik door de kou en een beschadigd hart steeds duizelig werd. 

Hij was resoluut in zijn oordeel voor €600 zou hij er wel een leuk hondje van maken, teletac - slipketting - wat interventies en oh ja, ik moest wel doen wat er verlangt werd wat het was er tenslotte geen zorgboerderij maar een professionele hondenschool... waar ik aan toevoegde, alleen op zondag open toch? 

Dit was niets voor mij en ik zou Huub nooit een elektrische schokband omdoen dat druist tegen alles in hoe ik met mijn hond wil omgaan...