Een andere wereld …

Een week geleden liep ik met Kitty bij de heuveltjes, althans het heet Buitenschot maar zij noemt het de heuveltjes dus heb ik dat maar overgenomen. Een klein rondje langs de heuvels die bedoeld zijn om de laagfrequente tonen van opstijgende vliegtuigen te reduceren. Kort omdat een van haar honden, Bob een rasechte Roemeen, op bejaarde leeftijd traag loopt, soms even gaat liggen bij de schaduw van een verloren boompje niet meer de energie heeft grote stukken te lopen. 

We hebben elkaar leren kennen tijdens een wandeling een jaar of wat geleden toen Bob probeerde Huub te berijden. Kitty schaamde zich enorm en toen ze zich verontschuldigde voor het gedrag van Bob en ik opperde dat iemand hem dat had voorgedaan want mijn Huub doet zoiets niet stond het schaamrood op haar kaken. 

Bij het water aangekomen gooide ik een paar keer een bal voor Huub in het water. Op een steiger lag een jong stelletje dicht tegen elkaar. De jongen kwam naar me toe en vroeg of hij de werpstok mocht lenen. Ik nam hem op, een lief joch met vriendelijke ogen, Marrokaans. De mobiel van zijn vriendin was onder de steiger gevallen en met de werpstok probeerde hij de mobiel telkens een duwtje te geven. Zijn vriendinnetje keek verlegen toe, de scooter naast de steiger. Ik tuurde door de voegen van de hardhouten Bankirai planken en zag de mobiel liggen. Maar zag niet hoe we één, twee, drie de mobiel omhoog konden werken. 

Het lukte niet en we deden wat suggesties… koop anders een dopsleutel, de bouwmarkt ligt daar, terwijl ik richting Cruquius wees. Onverrichter zaken liepen we terug naar de parkeerplaats. 

Kitty stuurt me net een foto, hún probleem is opgelost.