Malaga

Het moet omstreeks 1973 zijn geweest dat we op vakantie naar Fuengirola gingen. De Hoogovens had een eigen reisbureau, personeel in de 4-ploegendienst Frans continu konden tegen zeer gereduceerde tarieven op vakantie naar het buitenland. Mijn vader kreeg een 1969 een Spaanse collega die achteraf gezien veel leek op Manuel uit Fawlty Towers. Carlos woonde op de Arosa Sun. De Hoogovens had al sinds 1956 Italiaanse werknemers in dienst. De meesten van hen kwamen uit het zuiden van Italië. Nu zou het ontzettend woke zijn maar in 1959 nam Hoogovens een groep Italianen over van de Staatsmijnen in Limburg. Hoogovens ging ook gastarbeiders werven in Spanje.

Inmiddels werd het moeilijker voldoende onderkomens bij particulieren te vinden, dus ging het bedrijf op zoek naar een alternatief. Het passagiersschip van 18.200 bruto registerton metende Arosa Sun beschikte over ruime eetzalen en gezelschapsruimten en had meer dan voldoende sanitaire voorzieningen. Carlos woonde op de Arosa Sun, de imposante trap, het houtsnijwerk het was een luxe, de kleine donkere hut, een verouderd schip maar in de volksmond leefden ze daar in luxe en… je moest als getrouwde man geen vriendschap sluiten met een Italiaan of Spanjool want die gingen er met je wijf vandoor. 

Onze communistische buren waren er fel op tegen en spraken er schande van, op vakantie naar Spanje waar Franco dictator was. Het zei me niets als kind maar later begreep ik de deal van Nederlandse bedrijven en de eerste Spaanse gastarbeiders met Franco. Ik droomde van het vliegen en bereidde me voor door de taal te leren als 10 jarig jochie. Spaans op reis .. uno, dos, tres. De woorden die mijn Spaanse buurvrouw jaren later me weer leerde uit Eso es.. zo is het. 

Ben Pel reed ons, in zijn luxe Ford Granada, midden in de nacht naar Zestienhoven. De grote rode koffers achterin, ik herinner me het gele natrium licht van de lantaarnpalen, de vertrekhal en de rijen wachtende passagiers die klaarblijkelijke allemaal in dat kleine Transavia vliegtuig moesten. Ik maakte me serieus zorgen of dat wel zou passen. 

Spanje was fantastisch, Jarden del Sol met heus zwembad. Dat zwembad was leeg en een nieuw woord wat ik van de tuinman leerde was mañana, elke dag als ik vroeg met zwem gebaren wanneer het zwembad gevuld zou zijn was het, mañana, mañana, mañana… en dat bleef de gehele vakantie zo. Fuengirola op de boulevard flaneren met mijn blauwe cowboyhoed terwijl ik op het blauwe touw, wat bedoelt was ter voorkoming bij het rodeo rijden dat je je kostbare hoed zou verliezen, kauwde en mijn lippen enigszins licht blauw kleurden. Iets wat ik soms nog heb maar dan uit zuurstofgebrek. 

Met de bus naar Mijas, de witte huisjes en vele ezels die een lange slurf hadden wat me erg verbaasde. De bushalte en de tegels die bezaaid lagen met de schillen van gezouten zonnebloempitten. De bushalte waar mensen stopten met praten als de Gardia Civil langs liep in hun grauw groene uniformen met leren riemen en rare glimmende petten. De mensen die voor me opstonden in de bus en me liefkozend bambino noemden. De gigantische stier op de berg, ik wilde er naar toe maar het werd een reis naar het Alhambra, iets wat totaal geen indruk op me maakte. 

In Malaga liep ik in een winkelgalerij met mijn pas aangeschafte één schots kruidkogel pistool in de aanslag. Het brandde in mijn zak, ik had de haan gespannen en wilde weten hoe hard het schot zou klinken. Aan één kant durfde ik niet aan de andere kant was de drang om het te proberen erg groot. De licht beige glimmende natuurstenen tegels, de bogen met hun pleisterwerk, de mensen die er liepen. Voorzichtig pakte ik het pistool en net onder een doorgang schoot ik. De mensen doken op de grond tegen de etalages keken verschrikt waar de knal vandaan kwam. Mijn vader pakte het pistool af… die krijg je weer als we thuis zijn! 

Mijn vader heeft jaren met Carlos gewerkt en hij kwam geregeld bij ons thuis en wij gingen op bezoek bij hem op het schip.

Nu zit ik, nou ja meer half liggend met mijn voeten omhoog en denk wat is er eigenlijk veranderd?