Thuis

Het is koud in de keuken, granito aanrechtblad en zwart wit betegelde spoelbak. De twee kastjes boven het aanrecht met daarop blikken van Droste en Hacks. De afbeelding op het Hacks blik heeft een diepe indruk achtergelaten bij mijn neef maar hij heeft er niet onder geleden voor zover ik weet. 

De geiser in het midden met glanzend witte kap. De onderste kastjes gescheiden door een kleurig jaren ‘60 gordijntje. Het beton emaille op de muur, in de vensterbank een transistor radio bekleed met bruin skai van het merk Telefunken. 

Ik ben een jaar of vier, mijn moeder kookt, sloffen aan en schort met ruches aan de randen voor, de ramen beslagen, de radio staat op Veronica. Magische gevoelens die ik krijg bij het horen van Yesterday, Lea en het Land van Maas en Waal. En nog steeds als ik ze hoor .. ze brengen ze terug naar de koude keuken waar mijn moeder staat te koken en ik op een houten krukje bij haar zit. Mama? Ben ik geboren of gemaakt vraag ik. Geboren natuurlijk maar waarom vraag je het? Nou als je me gemaakt had had ik liever blauw haar gehad. Als roodharig, enig kind werd ik veel gepest, was veel alleen. 

Het is koud in de keuken, mijn moeder stampt de aardappelen en ik zie er tegenop, modder eten noemde ik het als kind. Ik was een lastige eter, alhoewel … ik ben geen lastige eter maar ik hou niet van de Hollandse pot, nog steeds niet. Laten we wel zijn het is een bordje culinaire armoede met gebrek aan diepte van smaak.

We eten samen in de koude achterkamer maar de kolenkachel in de woonkamer is al opgepookt.