De draad kwijt

Na het plichtsmatige, en hoe is het met jou barst ze los. Ik zag er al tegenop omdat ik wist dat dit zou gaan gebeuren. Een verhaal over haar moeder wat maar niet tot de kern komt start om 11:19 uur, ik vraag me af of er überhaupt wel een kern is. Het verhaal loopt als een B film, ik probeer te focussen maar al snel ben ik de draad kwijt en ook de interesse om verder te luisteren. 

Mijn moeder heeft dus frontotemporale dementie en het verhaal begint te slingeren als een pad naar het basiskamp van mount Everest. Ik denk aan wat ik vanavond ga koken en.. wat als lunch. Maar mijn zus, die heeft een vriendin die ook danst, nou die d’r man is gevallen in een trapgat. Hij moest plassen in de nacht en ging op de tast naar het toilet en viel dus. Nu heeft zij ook het één en ander maar dat doet er niet toe, maar wel vervelend hoor. Nou, die man viel dus van de trap over de traplift en landde op de grond maar zij heeft hem dus opgetild. 

Ik kijk naar de klok in de keuken, 11:33 uur. En mijn zus die wil dus dat mijn moeder naar iets van een huis kan maar die wil er gewoon vanaf. Maar toen zei de dame van dat verpleeghuis dat we wel moesten meehelpen in een soort van rooster denk ik. 11:36 uur… ik denk dat ik de hot and sour soep ontdooi en dan iets van dumplings erbij. Maar die had dus ook prostaatkanker maar gezien zijn leeftijd deden ze er dus niets aan. 

Vanavond maar iets van shoarma en ik maak er lekker uiensaus bij. En die vrouw, ja dat doet er niet toe die had dus last van haar nieren en die kreeg een transplantatie maar die stootte af dus die heeft nu dialyse en die man met die geamputeerde tenen die had dus zijn hiel gebroken.