Verhalen

Leeftijd of medicatie, zeg het maar … de vullingen en kronen overheersen. Gelukkig heb ik de fijnste tandarts die je, je maar kan wensen. Vorige week voelde ik het al, het was alsof een vulling los zat. Vannacht werd ik opgelucht wakker omdat ik in mijn droom een ondertand kwijt was en niet de loszittende vulling. Dromen zijn inderdaad bedrog. Met je tong over de ontbrekende vulling en je hersenen die het vertalen als een gat van 1 bij 1 meter. Als kind was het anders, tandarts Lith in IJmuiden. De houten zware deur, natuurstenen vloer, de wachtkamer met een poster van een Spaanse dame en heer in klederdracht op een witte schimmel naast de poster… snoep verstandig, eet een appel. Het nationale fluor behandelingsplan. De praktijk ruimte met houten bureau, opgezette vis en mammoet kies, de crème kleurige tandarts stoel. Het duurde nooit lang, ga maar zitten Ton. Een met snaren aangedreven boor, en binnen 2 minuten duwde hij de zachte amalgaam in je tand of kies met zijn pink. Hoe anders ...

Zou er een hiernamaals zijn? Iets zonder grazige groene weiden, zonder verschroeide aarde en vagevuur. Gewoon iets vluchtigs waar je de mensen die je lief had en mist weer voelt, misschien wel kan zien. Die je opwachten om je te verwelkomen in hun midden. Om te zeggen dat ik er naar uitkijk dat moment is erg overdreven maar een gezonde nieuwsgierig zeg maar. Helaas kan ik jullie geen deelgenoot maken als het zover is.  Het hele .. geschapen zijn naar het beeld van God, de tien onmogelijke geboden het hele eerste en tweede testament ontkracht toen ik als 9 jarig jochie op een Christelijke school tot de conclusie kwam dat er iets flink mis was. Adam en Eva de eerste mensen, Kain slaat Abel dood … gaat heen en vermenigvuldigt zich. Dat was voor mij de druppel. Dat exacte moment haal ik zo voor mijn niet zo heilige geest.  Fouten heb ik gemaakt, fouten om van te leren, fouten die achteraf niet zo fout waren, fouten gedreven door emoties. Maar ik heb op een mug of vervelende vlieg ...

  De handen van mijn vader Zijn licht gebruinde handen van het werken in de zon, het eelt aan de binnenzijde en de opgezette aderen. Als kind vond ik het prachtig die handen, handen die een leven lang hebben gewerkt. Rood omrande korstjes, geronnen bloed, van de verwijderde houtsplinters. Meestal pakte hij een mesje om een splinter te verwijderen waarbij steevast mijn moeder werd geroepen met een pincet als de splinter steeds dieper ging. Waarna hij zei… het groeit er wel weer uit. Maar dan gaat het ontsteken Siem! Welnee mens..  Ik heb mijn vader nooit auw horen zeggen, nooit tranen gezien, ik heb hem wel eens echt boos gezien en drie volwassen kerels hem moesten tegenhouden om te voorkomen dat hij een moord zou begaan. De junk die hem ‘s ochtends vroeg wilde beroven in Haarlem bij het stadhuis en hij een tik met een hamer gaf. Hij zal toen mijn leeftijd zijn geweest. Na alles wat mijn vader had meegemaakt in WW2 bestond er geen angst meer…  Als ik mijn handen zie zie ik...

  De 1 april grap   Ik woonde 4 hoog in een flat, mijn eerste huurwoning tegenover Albert Heijn in IJmuiden. Het was echt handig, uit je werk Appie in boodschappen en klaar. Wat minder prettig was waren in de vroege ochtend de piep geluiden van de achteruit rijdende vrachtwagens die de winkel bevoorraden, de winkelwagens die rinkelend van de parkeerplaats werden verzameld.  Ik lag nog in bed en bedacht een 1 april grap en belde mijn moeder om 07:00 op die zaterdagochtend.  Hoi mam wat ben jij vroeg wakker Ja was best gedoe vannacht hier hoe dat zo? Albert Heijn is afgebrand en ze zijn nog aan het nablussen. Ik heb geen oog dichtgedaan, heb jij dan niets gehoord? nee, helemaal niets En nu staan er allemaal mensen blikken op te rapen conserven blikken? Ja, ik denk het maar er zitten geen etiketten meer op door het bluswater. Ik kan het niet goed zien vanaf hier. Maar ik wil wel even naar beneden lopen om te kijken voor je. ja dat is fijn jongen Het enthousiasme is haar...

  Mes Ik las een stukje over een 11 jarig jongetje die een mes op zak had en met het mes iemand bedreigde. Het commentaar … mislukte opvoeding, ziek joch, waar zijn de ouders? En zo ging het nog wel even door, het zijn niet de meest ruimdenkende mensen die deel uitmaken van mijn achtergrond.  Mijn ouders waren twee hoog, mijn vader in de 4 ploegendienst bij de Hoogovens en mijn moeder thuis. In een flat waar de meeste gezinnen meer dan 2 kinderen hadden. Tegen Soufiane zeg ik wel eens, ik ben ook opgegroeid in zo een kansarme Marokkanen flat, alleen niet in Amsterdam-West. Ik was ook het mikpunt omdat ik anders was met mijn rode haar, slecht in voetbal en totaal niet geïnteresseerd in sport.  In het begin liet ik over me heen lopen, werd geslagen en bespuugd. Toen mijn moeder opperde dat ik twee gulden vijftig zou krijgen als ik terug sloeg of dat ik een pak slaag extra kon verwachten was de keuze snel gemaakt. René de Groot kwam op me af met de deksel van een groente bli...

  Gemengde gevoelens   Gemengde gevoelens  Op 25 december 2006 reed ik weer richting ziekenhuis omdat de intensivist me overtuigde dat na het waken een warme douche en wat eten me goed zou doen. Toen ik de dijk opdraaide ging de telefoon en enkele minuten daarvoor was het alsof er in mijn buik iets werd afgesneden. Kalm nam ik op… ik denk dat u wel weet waarom ik bel, uw moeder is zojuist overleden.  80 jaar is ze geworden, van beschermende oer-moeder tot vriendin. Toen er in 2004 darmkanker werd geconstateerd veranderde onze band. Het staat me nog zo voor de geest, het Zeeweg ziekenhuis in een benauwd kamertje, het slecht nieuws gesprek. Ga ik dood dokter? In de auto op de parkeerplaats vroeg ze, moet ik stoppen met roken Ton, wat denk jij? Blijf maar gewoon roken mam, dat lijkt me het beste. Huilend zei ik, ik vind het zo kut voor je. Rij maar naar huis Ton… koffie en een sigaret op de Lange Nieuwstraat. Een benedenwoning waar ze met mijn vader, die toen nog leefde...

  Weemoed Een programma van weemoed en verlangen maar minder absurdisme en meer leed. Smaken en geuren brengen me terug naar de voortent op de Bevertalsperre. De saaiheid en verveling van toen lijkt totale rijkdom in het nu. De kleine koelkast met hout motief bekleed op een kleine verhoging waarin de pakjes Capri Sun met kersensmaak lagen opgestapeld naast de schouderkarbonades. Kersen is nog steeds mijn favoriete smaak echter ben ik de smaak van Capri Sun ontgroeid.  De snikhete voortent rook muf, maar op de door mijn oom getimmerde grijs gelakte trap zat ik in de schaduw met een lichte bries. De kerstboom geplant door mijn oom ontnam het uitzicht op het water en de zeilboten maar je hoorde de tuidraden in de wind tegen de masten tikken. Voor het hek de frambozen struiken waar mijn oom steevast de inhoud van de nacht emmer in gooide en een dame die ik tante Emmy noemde smiddags genoot van de frambozen die zo weelderig groeiden. Ik hoor het hem nog zeggen, ja… neem zoveel je w...