Mes

 Mes

Ik las een stukje over een 11 jarig jongetje die een mes op zak had en met het mes iemand bedreigde. Het commentaar … mislukte opvoeding, ziek joch, waar zijn de ouders? En zo ging het nog wel even door, het zijn niet de meest ruimdenkende mensen die deel uitmaken van mijn achtergrond. 

Mijn ouders waren twee hoog, mijn vader in de 4 ploegendienst bij de Hoogovens en mijn moeder thuis. In een flat waar de meeste gezinnen meer dan 2 kinderen hadden. Tegen Soufiane zeg ik wel eens, ik ben ook opgegroeid in zo een kansarme Marokkanen flat, alleen niet in Amsterdam-West. Ik was ook het mikpunt omdat ik anders was met mijn rode haar, slecht in voetbal en totaal niet geïnteresseerd in sport. 

In het begin liet ik over me heen lopen, werd geslagen en bespuugd. Toen mijn moeder opperde dat ik twee gulden vijftig zou krijgen als ik terug sloeg of dat ik een pak slaag extra kon verwachten was de keuze snel gemaakt. René de Groot kwam op me af met de deksel van een groente blik, gooide de scherpe rand naar mijn gezicht maar miste. Nu ik schrijf voel ik nog steeds de woede en ontlading toen ik hem genadeloos een pak slaag gaf. De beloning op zak… de volgende dag liep ik direct op hem af, sloeg hem een paar keer tot hij huilend naar huis rende. Helaas… de beloning was slechts eenmalig zei mijn moeder, wat een beetje een afknapper was. 

Ik denk dat ik nagenoeg elke dag in de vakantie vocht, na 30 keer rooie, rooie, rooie van 4 tot 6 leeftijdsgenoten is het klaar. Tja, waar waren hun ouders vraag ik me nu af. Vaak vocht ik meerdere keren, eerst het leeftijdsgenootje, daarna de twee jaar oudere broer en daarna de broer die weer een jaar ouder was. Je went aan het incasseren van klappen, alleen de eerste voel je en de rest valt wel mee. Ik pakte wat ik kon vinden om me te verdedigen, een stok, steen, stuk glas of een kermismesje. De angst in hun ogen, hoe ze scheldend afdropen hoeveel ouder ze ook waren. Was mijn opvoeding mislukt? Ik was anders maar zeker niet ziek. 

Mijn eerste zakmes kreeg ik van mijn oom uit Solingen waar kinderen klaarblijkelijk dat wel meer kregen. Ook kreeg ik een onklaar gemaakt geweer om mee te spelen. We gingen naar het bos of duin, zakmes en veldfles mee gewapend met een soldaten muts van de Baco… het geweer veilig thuis opgeborgen. We sneden takken en als je niet uit keek jezelf, we waren voor het avondeten thuis zonder smartphone. 

Mijn kamer van 3 meter bij 2,5 meter met aan 1 wand de linnenkast, klein bureau en opklapbed. In de winter stond het ijs op de ramen maar onder de twee wollen dekens was het lekker warm. De papieren Coca Cola lamp, visnet en de muziek van David Bowie terwijl ik mijn huiswerk deed. 

Het witte ondergoed van mijn vader staat in de week en op de bodem verzamelt zich het vuil van de Hoogovens. 4 ploegendienst, sshhht je vader slaapt sist mijn moeder. De slaapkamer was slechts gescheiden met een glazen deur van de woonkamer. Ochtenddienst dus ik moest tot etenstijd stil zijn, geen geluid maken zodat mijn vader kon slapen. Mijn vader had net zoals veel vaders in die tijd twee banen om rond te kunnen komen. 

Op mijn 13e had ik mijn eerste baantje bij de firma Pel, opzetten en afbreken van marktkramen, Hfl. 25,00 per markt. In de ochtend om een uur of vijf naar de markt, opzetten en om vijf uur in de middag afbreken. Tussendoor naar school… ik ben er niet slechter van geworden en altijd met plezier op de markt gewerkt. Via het SAP in de vakanties bij de Hoogovens in dagdienst. 

Het is deel van me, heeft me gemaakt tot wat en wie ik ben met messen … messen die ik nu dagelijks gebruik in de keuken, dat dan weer wel.