Zomer 2025 – Hitte in de Schaduw
Zomer 2025. Ik ben 62 nu.
De zon brandt twee dagen op het dak alsof hij het op ons gemunt heeft. Vroeger vond ik de zomer een feest — nu is het iets om je tegen te wapenen. Zodra ik wakker word, druk ik op het knopje: rolluiken omlaag, zonnescherm uit. Alles om die verzengende hitte buiten te houden.
De airco bromt zacht op de achtergrond. Niet te hard, niet te koud — ik wil geen keelpijn, alleen overleven. Op tv begint het NOS Journaal. Natuurlijk weer over het weer. “Code oranje”, zeggen ze. “Let op kwetsbare groepen, drink genoeg, vermijd inspanning.” Ik knik, alsof ik aangesproken word.
Het Nationaal Hitteplan is weer van kracht. Overal koele plekken, waarschuwingsapps, hittecoaches in zorginstellingen. Het klinkt allemaal logisch, maar het maakt me ook weemoedig. Vroeger stapten we gewoon op de fiets.
Ik loop naar de vriezer en haal een Hertog-ijsje tevoorschijn — citroenijs, mijn favoriet. Op de achtergrond piept de nieuwslezer: “Zwemmen in natuurwater kan leiden tot huidirritatie door blauwalgen.”
Ook dat nog.
Buiten hoor ik gelach. De buren hebben een zwembadje in de tuin gezet, zo’n opblaasbaar ding met blauwe randen. De kinderen plonzen erin, gillen bij elke spat. Even kijk ik ernaar, achter het rolluik. Ik glimlach. Ik voel de hitte niet, maar ik herinner me die zomer van 1976 opeens weer haarscherp — helmgras, zeewind, het hete asfalt onder mijn voeten.
En nu? Ik zit in de schaduw. Met ijs, airco, journaal.
Veilig. Maar ook een beetje stil.
Reacties
Een reactie posten